wciąż jestem

chociaż rzucam się na wodę

na samym dnie 
gdzie odbija się słońce
szukam drżeń głosu fali

w tataraku szumią słowa
płyną wierszem o stworzeniu
na Twoje podobieństwo

sama niedoskonałość
z upartą naturą
ciągle układa

nowe wzory